به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط ، در ادامه این گزارش آمده که در خرداد سال ۱۳۹۹ وزیر آموزش و پرورش وقت اعلام کرد که حدود سه میلیون دانش‌آموز به ابزار آموزش مجازی (گوشی هوشمند، تبلت و لپ‌تاپ) دسترسی ندارند و همین امر سبب شد تا جامعه با حساسیت بیشتری این موضوع را دنبال کند و دانش‌آموزان محروم از تحصیل را تنها نگذارد.

اما در این میان نسبت به تامین این تجهیزات برای معلمان کوتاهی شده و قیمت لوازم مذکور هم تابع قیمت ارز بوده و تحولات اقتصادی دسترسی اقشار ضعیف و متوسط جامعه را به آن دشوار کرده است. این در حالی است که مدیران آموزش و پرورش با سکوت در قبال این خواسته معلمان، تهیه این لوازم را بر عهده خود معلمان گذاشته‌اند.

در ادامه روزنامه همشهری به آمار معلمانی که به ابزارهای آموزش مجازی دسترسی ندارند پرداخته و اعلام کرده هنوز معلوم نیست چه تعداد از معلمان به ملزومات آموزش مجازی دسترسی ندارند و وزارت آموزش و پرورش هم می‌گوید آماری در این زمینه استخراج نکرده است.

اما بررسی‌های میدانی این روزنامه نشان می‌دهد بخشی از معلمان برای ارتقا و جایگزینی گوشی هوشمند، لپ‌تاپ و تبلت خود درمانده شده‌اند و بخش دیگری هم نگران از دست دادن لوازم خود در جریان آموزش مجازی هستند. البته معلمان زیادی به این امر معترض بوده و می‌گویند هزینه استهلاک ابزار شخصی خود برای آموزش مجازی را چه کسی خواهد پرداخت؟

همه این موارد در حالی مطرح می‌شود که بر اساس پیش‌بینی‌های صورت گرفته آموزش مجازی به بخش جدایی ناپذیر آموزش و پرورش تبدیل شده است و مشکل تامین ابزار هوشمند مورد نیاز تدریس مجازی، معلمان را با بحران روبرو خواهد کرد.

همچنین در وزارت آموزش و پرورش هیچ‌کس مسئولیت تامین ابزار هوشمند برای معلمان را نمی‌پذیرد و پیگیری‌های این روزنامه هم از مسئولین آموزش و پرورش راه به جایی نبرده است. این در حالی است که آموزش مجازی همچنان ادامه دارد و قرار است بخشی از دروس به صورت مجازی ارائه شوند و حالا معلمان مانده‌اند و ابزارهای فرسوده که قیمت آنها هم مرتباً در حال گران شدن است./همشهری